„Onkološki pacijent u stomatološkoj ordinaciji“

Maligne bolesti, odmah posle kardiovaskularnih oboljenja, predstavljaju najčešće hronične nezarazne bolesti u svijetu. Prema podacima GLOBOCAN-a broj novooboljelih u 2022. godini bio je skoro 20 miliona, a prema predviđanjima 2040. godine taj broj će iznositi preko 30 miliona. U liječenju karcinoma na raspolaganju je nekoliko modaliteta: hirurgija, radioterapija, hemioterapija, biološka terapija, hormonoterapija i imunoterapija. Uzimajući u obzir moguće neželjene efekte hemioterapije u smislu mijelosupresije, sklonosti ka krvarenju kao posledica trombocitopenije bilo kakve stomatološke zahvate potrebno je planirati minimalno dvije do tri sedmice prije početka terapije. Ukoliko je stomatološki zahvat ipak neophodan tokom hemioterapije prije zahvata potrebna je kontrola krvne slike i antibiotska profilaksa. Ipak, postoje određene vrste terapije kada je zahvat kontraindikovan bez obzira na vrijednosti krvne slike poput bisfosfonata (denosumab i zolendronska kiselina) kada su stomatološki zahvati kontraindikovani do šest mjeseci nakon ordiniranja iste zbog prijeće osteonekroze vilice ili inhibitori angiogeneze (bevacizumab) kada su zahvati kontraindikovani od 6 do 8 sedmica zbog rizika od krvarenja. U slučaju horomonske terapije (često ordinirana kod karcinoma dojke i prostate) poput LHRH agonista, bikalutamida, letrozola ne postoje kontrandikacije za stomatološke zahvate. U slučaju planiranja radioterapije područja glave i vrata potrebno je sve stomatološke intervencije završiti prije početka zračenja, a u slučaju neophodnosti istih moguće ih je sprovesti do tri mjeseca nakon završetka terapije jer rizik od razvoja osteoradionekroze raste sa proticanjem vremena od RT. Obzirom da se tokom onkološkog liječenja primjenjuju različiti modaliteti terapije, svakako, najsigurniji put u zbrinjavanju oralnog zdravlja jeste prethodno isplanirati i sprovesti stomatološke intervencije.